Jumaat. 19 Oktober 2013. Macam biasa. Suasana yang sama. Masa yang hampir-hampir sama. "dalam hati : "ish, harini suruh ayah berhenti tempat semalam lah. Sesak gini. Ada yang tersondol anak orang ni kang." Ayah memang suka hantar aku sampai betul-betul depan gate kecik sekolah (sekolah aku ada 3 gate utama dekat depan) kekadang aku rasa macam ayah nak bawa masuk sekali motor dia dalam sekolah tu -.- so haritu aku cadang nak suruh ayah hantar kat petronas je (sebelah sekolah).
"Ayah, berhenti orang kat sini je ah."
" ** ayah diam. macam selalu ahh. Buat macam tak dengar pape pun. ** "
Ehh ehh. Tup tup dia menonong je. Sanggup ikut belakang budak yang dok berlenggang jalan nak masuk sekolah. Haaa. Bab ni yang aku tak suka. Ayah suka sangat nak buang masa. Kalau tadi dia turunkan aku kat tepi petronas tadi dah baik. cepat sikit. Bukan jauh mana pun. Hati ni pun. Panas je lah. Sampai je depan sekolah. Aku turun motor :
"Ayah ni! alaaa. Kan orang dah kata tadi. berhentikan je orang kat sana. Ishhhh.." (agak menengking and aku buat muka tak puas hati)
" ** Ayah diam. Tapi dahi berkerut-kerut."
Macam biasa. Aku hulur tangan and then salam ayah. Aku pun konon marah sangat tu nak blah ah. Aku pusingkan badan and mula nak melangkah. Tangan aku yang ayah still tengah gengam tetiba ayah tarik (macam sentap sikit) aku pusing balik lah menghadap ayah. Ayah terus cium dahi aku macam biasa. Kekadang dia cium pipi aku. Even aku dah form 5! Then, lepas ayah dah cium dahi aku. Aku okay and dah tak marah langsung. Aku jalan masuk sekolah.
Aku still ingat benda ni. Sampai sekarang. Mungkin aku akan ingat benda ni sampai bila-bila. Tahu sebab apa? Sebab aku terkilan dengan diri aku yang bodoh ni. Pasal benda kecik macam tu pun aku boleh marah ayah. Mana aku sangka haritu lah hari terakhir aku cakap dengan ayah. Siapa sangka dalam kalutnya nak SPM aku hilang ayah tempat aku bergantung. Siapa sangka esoknya ayah aku excident. Mana mungkin aku sangka esoknya ayah aku koma.
Aku terkilan. Pagi sabtu hari kejadian. Aku buka mata je ayah dah pergi kerja. Aku tak sempat pun nak cakap apa-apa. Aku pergi library dgn kengkawan. Dekat rumah pulak ibu dok masak kari daging. lepas masak ibu keluar. So tinggal laa adik aku, Nica. Tengahari tu, ayah balik tuk makan. Ibu dah siap hidangkan lauk bawah tudung saji. Ayah aku makan kari daging tu sampai habis (satu mangkuk) ! Allahu.. Rupanya tulah santapan, makanan terakhir ayah.. DAN YANG PALING PENTING. Aku tak sempat minta maaf sebab aku marah dia masa kat sekolah tu.
Sampai saat ni, dia lah penguat langkah dalam hijrah aku. Sometimes, aku lemah. Aku jatuh. Aku tak kuat bila orang hina dan sindir aku. Sebab aku yang dulu. teruk. Mungkin jalan cerita hidup aku dulu lebih teruk dari kau.. Bila aku give up aku selalu ingatkan diri aku, "Aina, kau dah banyak buat silap. Dah banyak kecewakan ibu ayah. Dah banyak susahkan ayah. Bila ayah dah takde macam ni, kau dah tak sempat balas pape tuk ayah. Jangankan rasa duit kau,tengok result SPM kau pun ayah tak sempat! cukuplah kau jadi anak solehah buat ayah. Nanti bila sampai masa, kau mampu tarik sama tangan ayah masuk syurga! yup! tu yang aku nak! aku nak hadiahkan ayah syurga."
Ayah aku bukan orang senang. Tapi pada aku dia ayah paling hebat! sebab apa? sebab bangun pagi-pagi. Then memula hantar adik aku, Nica pergi sekolah dia dekat sungai udang sana. Makan masa lebih kurang 30-45 MINIT untuk patah balik ke rumah. Then, amik pulak aku kat rumah. Then, hantar pi sekolah yang makan masa 30-35 MINIT ke sekolah. Bila kitorang dah sampai sekolah, dia terus pergi kerja and balik kekadang 7.15 malam. Dia mandi and solat terus hantar aku pi tuisyen kat sekolah pukul 8.00 malam. Lepas hantar aku terus pergi tempat kerja dia buat OT sampai pukul 10.00-10.30 malam and amik aku balik tuisyen. Dalam pukul 1/2 pagi baru dia tidur. ITU RUTIN DIA HAMPIR SETIAP HARI. Kau mampu buat macam dia? dia kerja Isnin sampai Sabtu. Kekadang hari Ahad pun dia kerja.
Allahu.. Kekadang tertanya-tanya. tak penat ke dia? kekuatan dia hanya Allah je yang tahu. Yang aku kenal. Ayah sayang sangat dengan semua keluarga dia.
Biar hidup aku kali ini,
Biar nafas aku kali ini,
buat Ayah yang pernah DIA pinjamkan untuk aku.
Biar hidup aku ini,
Buat kesenangan dia di sana.
Biar nafas aku ini,
Buat kebaikan di dunia sementara,
Supaya sampai masa kami bertemu di Jannah milik DIA.
WALLAHUALAM :')
No comments:
Post a Comment